Wietrzenie na mrozie

Czekam na mróz.

Taki duży.

Taki, jaki termometry w Beskidzie Niskim pokazują każdej zimy. 

Kiedy kaloryfery grzeją bez przerwy, a w domu i tak jest chłodnawo.

Taki 20-sto stopniowy, no może, 30-sto...

Taki, jaki lubi wełna.

Bo wełna kocha mróz.

Mróz siarczysty.

I słoneczną pogodę.

Bo gdy w końcu nadejdzie taki mróz, będę mogła zabrać się za porządki w szafie. Przejrzę wszystkie swetry, płaszcze, czapki i szaliki, a przede wszystkim pościel i koce. Wszystko porządnie wytrzepię i wywieszę na balkonie. 

Bo wełna, pod wpływem niskiej temperatury, staje się bardziej puszysta. A jak wspaniale pachnie wiatrem...

Takie wietrzenie na mrozie ułatwi mi pozbycie się moli, o istnieniu których mogę nawet nie zdawać sobie sprawy. Lepiej dmuchać na zimne...

Bo mole zwykle odkrywa się dopiero, gdy narobią szkód, a potrafią narobić ich mnóstwo – kto by pomyślał, że potomstwo jednej tylko pary potrafi zjeść w ciągu roku aż 30 kilogramów wełny?!

Gdy ubrania się wymrożą – znów powieszę je w szafie. Do kieszeni marynarek i płaszczy wkłożę woreczki zapachowe z szałwią, laurowymi liśćmi i goździkami. Do szuflad wrzucę naturalne mydełka cytrusowe.

I przez cały następny tydzień będę z radością otwierać szafę. Szafę pachnącą wiatrem. Ziołami. Cytrusami. Pachnącą zimą i mrozem.

Potem popatrzę przez okno. Zobaczę sąsiadów wystawiających dywany na mróz i śnieg. Widać nie tylko ja stosuję mróz jako jeden z ekologicznych środków czyszczących...

Więcej na: Vivamus.pl